Week 2: Cuy, baleto turístico y ovejas

Hooi! 

Hoe gaat het met jullie? Langzaam maar zeker ben ik aan het wennen om weer op een plaats te vertoeven en niet elke drie dagen te verkassen. Het is fijn dat ik niet hoef na te denken over eten koken of waar ik ga slapen, want daar wordt hier prima voor gezorgd :). Al mis ik al wel het ontmoeten van andere backpackers en vooral ook de vrijheid om spontane activiteiten te ondernemen. De mensen hier zijn een stuk expressiever dan waar ik dan ook geweest ben, maar de chaos ken ik van Azië en de gastvrijheid van Australië en New Zealand.  

Jardin:
De tweede week op school kwam er gelukkig al wat meer structuur.  De oogsttijd liep ten einde, wat betekende dat we meer kinderen op school kregen. De school is namelijk open van 8.00 tot 13.00, wat betekent dat ouders die tot 17.00 op het land aan het oogsten zijn, hun kinderen niet op tijd kunnen ophalen en dus maar meenemen. Tot onze verassing kregen we er ook een meisje met het syndroom van down bij. Schrijnend om te zien hoe onze 6-jarige Julia verloren rondloopt tussen de 3-5 jarigen. Blijkbaar zat ze op een speciale school afgelopen jaar, dus die voorzieningen zijn er wel degelijk, maar ze huilde elke keer dat ze naar school ging. Daarom dat ze dit jaar bij haar oma in de bergen achter de jardin woont en bij ons komt. Haar eerste dag verliep rampspoedig. Ze had geen eten of drinken bij zich en het was een erg zonnige en warme dag. Moe als ze was door alle nieuwe indrukken, gebrek aan eten en drinken, kreeg ze ook nog koorts. Julia viel in Daisy's armen in slaap, dus om 12.00 (vervroegde tijd voor eerste twee weken) was het hoogste tijd voor haar om naar huis te gaan. Helaas voor haar wist haar oma niet dat de school om 12.00 al uit was. Zonder telefoonnummer en omdat ze helemaal achteraan het dorp woont, duurde het tijden voordat we uiteindelijk een nichtje van de moeder bereikten om haar op te halen. Het was ondertussen 13.00. Wat ook duidelijk werd, is dat de school geen paracetamol of andere koortsverlagende 'medicijnen' in huis had. Verderop in de week begon ik me af te vragen of de leraren überhaupt een ehbo curcus hadden gevolgd. Een van mijn meisjes viel en kreeg een bloedneus, waarna de leraar niets anders deed dan het bloed wegvegen. Ik geloof dat het handig is om de neus dicht te knijpen?! 

Ook kregen we meer structuur, doordat de leraren ons vertelden wat het leerthema voor de volgende dag was. Zo konden we de kinderen activiteiten voorschotelen gerelateerd aan het thema, bijvoorbeeld een kleurplaat van een huis voor de verschillende vormen (vierkant, cirkel, driekhoek), een kleurplaat van een grote en een kleine appel voor groot en klein en een stoelendans maar dan met gekleurde stoelen, waarna de kinderen rondom een bepaalde kleur stoel moesten dansen. Al snel vonden we uit dat Julia lichamelijke activiteit zoals buitenspelen en springspelletjes geweldig vind, maar dat ze ook tijden bezig kan zijn met een kleurplaat. En heel lief als de rest van de klas een boek krijgt om thuis te lezen en te werken, dan weigert ze naar huis te lopen totdat ook zij er een in haar tas kan stoppen, ookal snapt ze weinig van de opdrachten. 

Typisch Peru:
Ondertussen was het voor mij ook tijd geworden om mijn enorme waszak weg te werken. Geen probleem dacht ik, want Daisy en ik hadden in de 'achtertuin' een wasmachine zien staan. Bleek dat de elektriciteit uitviel en met zo'n beetje ons laatste schone ondergoed aan, konden we niet veel anders dan handwassen. Jee dat is een karwei zeg! Verder ben ik deze week tot de conclusie gekomen dat op tijd zijn in Peru werkelijk onmogelijk is als je de bus moet pakken. Zeker op marktdag duurt een rit van normaal 20 minuten ineens 35. Daarnaast stond deze week vooral in het teken van cultuursnuiven. Op woensdag ben ik naar een gezellige social geweest voor de vrijwilligers van projects abroad. Al snel stonden we op de dansvloer en probeerden we het ritme van de salsa te pakken te krijgen. Op vrijdag hadden we de verjaardag van onze gastmoeder Catalina. Wat kunnen peruvianen feesten! We hadden bergen met eten: cuy (cavia!), vier verschillende maisstukken, een halve koe, aardappels, gevulde chili, groenten, twee enorme taarten en natuurlijk genoeg bier en wijn om iedereen in een vrolijke stemming te houden. Elke keer dat iemand een slok nam moest het hele gezelschap drie keer salud zeggen en ook een slok nemen. Er ging dus heel wat bier doorheen. We ontmoetten de familie van Catalina en vooral met haar knotsgekke broer konden Daisy en ik goed overweg. 

Transport:
Eerder schreef ik al dat transport een van de mainattracties van de dag is geworden. Ik werd verre van teleurgesteld deze week. Op maandag hebben we een grotere 'party' bus genomen van huayocari terug naar huis, bij gebrek aan een ander voertuig. 20 jongeren keken ons schaapachtig aan, terwijl de peruviaanse muziek extra hard doorkwam door de extra vlammende speakers.  Op dinsdag zaten we in een bus die letterlijk geen moment leek te stoppen met tuteren (lijkt de nationale sport hier). De projects abroad taxi naar het kantoor zat stampvol, waardoor Daisy en ik in de achterbak naar onze care meeting werden vervoerd. Woensdag was toch wel een hoogtepunt.  Als belangrijke marktdag in Urubamba, is de bus door Huayocari altijd tot de nok toe gevuld met aparte producten en mensen. Toen we in de terminal aankwamen, was de buschauffeur net bezig om een schaap op het dak vast te binden. Daisy en ik natuurlijk foto's maken en het schaap leek oké, want zelfs tijdens het rijden bleef het stil. Een paar haltes verderop werden er ineens nog twee schapen op de bus geladen. Dit gebeurde in minder dan een 30 seconden, waardoor ik het gevoel had dat de arme beesten met geen mogelijkheid goed vastgebonden konden zitten en ik zag een afglijdend schaap al voor me. Om de rit compleet te maken bleek mijn buurvrouw levende kippen op haar schoot mee te vervoeren. 

Weekend:
Het weekend stond in het teken van baleto turistico, een toeristenticket met 16 toeristische trekpleisters in Cusco en valle sagrado. De dochter in mijn gastgezin, Layla, heeft toerisme gestudeerd en nam Daisy en mij op sleeptouw. Na de feestavond op vrijdag was het beter om te ontbijten in Cusco, waarna we incheckten in het inka's hostel vlakbij plaza de armes. Toen was het in de bus naar Chincherro, onze eerste trekpleister. Chinchero is een spaanse, koloniale kerk, gebouwd op inca ruines. Mooi uitzicht en leuk om alvast wat terrassen te zien. Daarna namen we een taxi naar Moray. In de incatijd was dit een landbouwexperiment. Vanuit het hele 'rijk' bracht men zaden naar de terrassen in Moray om te kijken of de planten, groenten en bloemen in de sacred valley konden worden verbouwd. De rit was prachtig! Toen was het snel door naar Ollantaytambo, maar deze ruines waren helaas al gesloten. Nu we in Cuzco overnachtten, wilden we natuurlijk het Peruviaanse drankje, pisco, uitproberen. Layla nam ons mee naar museo del pisco, waar ze heeft gewerkt. Al snel hadden we wat vrienden van haar verzameld, kregen we gratis drankjes, en gingem we samen op weg naar een discotheek. In Inka trek werd vooral spaanse muziekgedraaid en salsa gedansd. Daarna nog naar de 'gringo' bar, mama africa geweest en rond 3.30 was het dan toch echt tijd om ons bedje op te zoeken. ( gringo is het peruviaanse woord voor westerling)
Op zondag was het moeizaam opstaan. Toch besloten we om naar de Pisac ruïnes te gaan. Zelfs met de regenachtige dag was het uitzichtig prachtig. We konden het grootste deel van de sacred valley overzien, Pisac, Calca en het caviadorp, waar je volgens horen zeggen de beste cavia menu's kunt krijgen.  Heb 's avonds, en ja ik ben er trots op xD, gezellig met een peruviaanse vrouw in het spaans op het plein in Calca zitten kletsen en natuurlijk ging ik op tijd naar bed.

Dikke knuffel!