Eerste weekje Peru :)

Hola mis queridos!

Het laatste deel van mijn reis is nu toch echt begonnen. Na een reis van meer dan 48 uur kwam ik eindelijk in Calca aan, mijn woonplaats hier in Peru. De laatste dag in Auckland met Marieke doorgebracht en nog snel even naar de westkust gereden om foto's te schieten van broedende vogels en de kustlijn. Bedankt Marieke en Wilbert voor de gezellige week! Op het vliegveld nog gelachen om het bordje: "In loan from Middle Earth. Please don't touch." Vaarwel Auckland en New Zealand, Peru here I come!

De douane in Los Angeles nam natuurlijk alle 10 mijn vingerafdrukken in plaats van de vereiste 2, wilde weten wat ik in Australië en New Zealand had gedaan en wat ik nog in Peru ging doen. Pff...en wat praten veel mensen in Los Angeles spaans! Ik heb 23 uur in een hotel doorgebracht en daarna door naar San Salvador, waar ik 35 minuten had om over te stappen. Dus ik heel slim had het gatenummer opgezocht, had mijn handbagage al uit de rekken gehaald en stond in de startblokken om, zodra het vliegtuig landde, naar mijn gate te rennen. Nu is het lekker warm in San Salvador, dus behoorlijk verhit kwam ik bij de bewuste gate aan. Was er niemand meer in de wachtruimte! Dus ik naar de balie. Bleek dat ze het gatenummer hadden veranderd. Gelukkig had ik mijn vlucht nog niet gemist, maar nu mocht ik wel mooi weer naar de andere kant van het vliegveld rennen xD. En het zou San salvador niet zijn als het vliegtuig op tijd zou vertrekken, dus uiteindelijk mocht ik nog een poos wachten voor de gate. Lima was zo mogelijk nog chaotischer: een internationale airport waar niemand Engels spreekt, ze geen transfer kennen, dus je je bagage op moet halen en opnieuw in moet checken ookal heb je je boardingpas al, taxichauffeurs bij de bagagebanden kunnen en je het gebouw uit moet om opnieuw je vliegtuig te halen. ( geen zorgen mam, ik stuur je een to do en don't lijst door ;) ). In Cusco werd ik keurig opgepikt door projects abroad en na een schitterende tocht naar Calca was het tijd om mijn Peruviaanse familie te ontmoeten! Beetje zenuwachtig was ik wel hoor, maar dat was nergens voor nodig. Ik zit in huis bij een hartstikke gezellige en lieve familie. Natuurlijk kwam ik op de laatste dag van het carnaval hier aan, dus na mijn hazenslaapje waren er ineens hoop vrienden over de vloer en ik kon meteen kennismaken met cusquena (bier). Peruanen onderling spreken Quecha of Spaans in een vrij snel tempo, dus ik was blij toen de twee engelssprekende zoons thuis kwamen en ze zelfs een hele stapel Engelse films lieten zien :).

Op maandag werd ik opgelucht wakker. Natuurlijk voelde ik aan mijn ademhaling dat ik op hoogte zat en was ik nog moe van de reis, maar verder voelde ik me uitstekend. Heb gezellig met mijn gastpapa, Roberto, ontbeten en gekletst totdat Yessika, mijn supervisor, me op kwam halen voor mijn eerste dagje op school. In de terminal gelijk kennisgemaakt met Justin, ook een vrijwilliger en misschien nog wel belangrijker: met het openbaar vervoer hier. Met zo veel mogelijk mensen in een stinkend en schammel voertuig stappen en vervolgens moet je proberen op te letten waar jouw halte is aangezien die vrijwel nooit aangegeven staan door een busstophokje of bord. En als je dan weet dat je de volgende halte moet hebben dan moet je door de bus naar de chauffeur schreeuwen dat je wil stoppen, over de andere passagiers naar de deur kruipen en hopen dat je niet in een regenplas springt bij het uitstappen. Transport is hier een van de mainattracties van de dag geworden voor me :).

Maar goed we zetten Justin af bij zijn schooltje en toen kwamen we voorbij de twee bruggen, de blauwe school en toen mijn stop: Loretto in Huayocari. Buitenadem van het klimmen kwam ik vijf minuten later bij mijn Jardin (kleuterschooltje). Het was de eerste dag van het nieuwe schooljaar en dat werd volop gevierd met gelatinepudding, taart en een hoop ander zoetigheid. Zodra de kindjes ons zagen kwamen ze naar ons toegerend om eerst Yessika en na een korte aarzeling ook mij een welkomstknuffel te geven. Er zijn twee klassen in de jardin: 3-4 en 5 ookal zitten daar inmiddels ook vierjarige bij. Ik besloot dat ik graag de leeftijd 4 had en dus kwam ik bij de kleintjes. De school sloot al om 12.00 en toen mocht ik in mijn eentje de bus terug nemen xD. Natuurlijk nam ik de bus naar Cusco die wel door Calca kwam, maar niet stopte bij de halte op het kaartje dat Yessika voor mij had getekend. Heb na een sightseeing rondje toch huize Aucca weer gevonden. Het eten hier is fantastisch! Zeker na mijn makkelijke maaltijden in Australië en New Zeeland. Ik kreeg soep, rijst, aardappels, vlees, groente, fruit, brood, vergeperste sinaasappelsap, etc als lunch. Met een volle buik ben ik met mijn gastmama, Catolina, op haar school (ze is lerares) haar materialen gaan versjouwen en uitzoeken. Geen probleem een spiegel ophangen ookal is de tafel voor de spiegel zo scheef als maar kan en is er in geen velden of wegen een hamer te vinden, want een enorme steen is zo gevonden :). Ook kun je hier niet zomaar uitrusten en op je gefrituurde, harige varkenslapje knabbelen, want voor je het weet zit er een enorme pad of kikker onder je schoen en beginnen alle leraren te schreeuwen xD. Na een lekkere maaltijd ben ik toch maar op tijd mijn bed ingerold.

Op dinsdag was mijn eerste echte werkdag en omdat de leraren moesten overleggen met de ouders had ik de kindjes helemaal voor mezelf. Hartstikke lieve kinderen hoor, maar toch was ik blij toen ik thuis was en even rustig kon zitten zonder jengelende 3-jarigen. Tijdens de lunch kwam mijn huisgenootje, Daisy, binnen. Het klikte vrijwel meteen. Ze komt uit Engeland, heeft een geweldig droge humor, is mijn rots in de branding als al het spaans me even te veel wordt en het is geweldig om samen activiteiten voortebereiden aangezien zij de 4-5 jarige klas heeft in onze jardin. 's Middags ben ik naar mijn eerste workshop in Urubamba geweest en het was gezellig om wat meer vrijwilligers te ontmoeten :). Daisy kende amper spaans bij binnenkomst dus de maaltijden met de ouders waren voor mij een hele kluif omdat ik mijn opmerkingen en die van Daisy naar het spaans mocht vertalen.
De eerste paar dagen in de jardin was het voor ons allebei enorm zoeken naar wat er van ons verwacht werd. Er werd ons niet verteld wat de kinderen moesten leren of welke thema's de leraren gingen behandelen. Tegelijkertijd wilden ze wel dat we activiteiten voorbereidden. Mijn lerares, Yolisso, hielp me bij het tekenen van de handen van de kinderen, het foto's maken voor een verjaardagskalender en kwam zelf ook met activiteiten. Mercedes, Daisy's lerares, is ook de directeur en was daarom weinig aanwezig. De conciërge/ keukenhulp, Conche, moest de 5-jarige klas draaien, wat ze vervolgens overliet aan Daisy. Zeker door de taalbarrière was dit behoorlijk lastig voor ons. Yessika kwam ons te hulp we hebben met de leraren afgesproken dat ze ons op de hoogte houden van de activiteiten die ze de volgende dag gaan doen.

Op vrijdag was mijn verjaardag :). Natuurlijk was het een dag waarop ik wat meer aan jullie, mijn mensen thuis, dacht. Toch heb ik een onvergetelijke dag gehad. Daisy en ik konden samen lesgeven, omdat we weinig kinderen hadden en dit was hartstikke gezellig. Tijdens de pauze kwam mijn supervisor me feliciteren, de kindjes hebben gezongen en het is hier traditie om de jarige vol te gooien met confetti, wat de kinderen natuurlijk prachtig vinden. Nog wat onwennig met de openbare bussen hier stapten Daisy en ik vervolgens in schoolbus. Een van de jongens ving een sprinkhaan op zijn arm, waarna alle kinderen door de bus begonnen te lopen, duwen, roepen, etc # chaos. Thuis had de familie een speciale verjaardagslunch voor me en natuurlijk nog meer confetti. Ze hadden zelfs cadeautjes en Daisy had een taart meegebracht. Jariger kon ik niet zijn :).

Daisy en ik besloten om ons eerste weekend vooral met de familie door te brengen. Op zaterdag zijn we wel op en neergegaan naar Cusco. Natuurlijk zijn we over plaza de armas gestruind, we hebben een free walking tour gevolgd naar de artiestenbuurt, mochten een kijkje nemen in het chocolamuseum en tot slot hebben we heerlijk nacho's gegeten op een gezellig terrasje. Eenmaal thuis waren we zo moe dat we allebei onder het kijken van Harry Potter in slaap zijn gevallen, waarna Michael ons wakker moest maken aan het einde van de film. Zondag was het een relaxed dagje. We ontmoetten Layla, de dochter, en hebben vooral rondom het internetcafe gehangen. Ow en ik heb foto's geprint van jullie en die hangen nu in mijn kamer :). Sta elke dag op met jullie afbeeldingen.

Ik hoop dat ik snel wat meer tijd heb en week 2 en 3 kan schrijven en uploaden!

Dikke knuffel!