Tasmania and Melbourne

Hooi lieve allemaal,

Ondertussen zit het eerste deel van mijn reis er al weer op. Na 2.5 maand in Australie was het al weer tijd om door te reizen naar Nieuw Zeeland. Natuurlijk vond ik het jammer om Australie en vooral de geweldige mensen die ik daar heb ontmoet gedag te zeggen, maar ik heb enorm veel zin om door Nieuw Zeeland te toeren en om naar Peru af te reizen.

Mijn laatste update was vanuit Canberra. Natuurlijk zat mijn nachtbus van Canberra naar Melbourne bomvol, zodat ik weinig kon slapen, maar wel gezellige gesprekken kon houden. Om 3 uur 's nachts moesten we ook nog uitstappen en in de kou wachten totdat de buschauffeur zijn pauze had gehad. Al met al toch wat energie opgedaan en in Melbourne ben ik meteen doorgereisd naar het vliegveld voor mijn vlucht naar Hobart in Tasmania. Bij het wachten op de shuttlebus naar mijn hostel ontmoette ik een Canadees en hij reisde mee naar narrara backpackers. De volgende dag besloten we om samen een auto te huren en 6 dagen door Tasmania te touren. Omdat je geen verzekering kon afsluiten voor bestuurders onder 21, kwam het rijden vooral op Martin neer.

Op maandag 20 januari heb ik nog snel even een slaapmatje geregeld en toen was het hup de auto in en genieten van het uitzicht op weg naar mt field national park. Daar zijn we naar de Seagers lookout geklommen en daarna hebben we met de 'tall tree walk' door het regenwoud gelopen. 's Avonds hebben we ons tentje opgezet op een gezellige kampeerplaats aan Lake st Clair in het Craddle mountain and Lake st Claire park. Het was een koude nacht en de volgende dag was regenachtig. Het plan was om via Queenstown naar het noordwesten te rijden, maar door aardverschuivingen waren de meeste wegen onbegaanbaar. Daarom zijn we meteen doorgereden naar craddle mt valley. Op deze camping hadden ze een geweldige keuken, met een vuurtje en goede voorzieningen en al snel kwamen we aan de praat met een Australisch gezin dat daar op vakantie was. Van hun kregen we goede tips voor campings en lookouts.

Deze nacht was zo mogelijk nog kouder. Toen we de volgende ochtend wakker werden zat er zelfs ijs op de autoruit. Hoezo zomer? Martin liep al een dag rond met pijnklachten en dus besloten we om een korte wandeling te maken rond Dove Lake aan de voet van craddle mt en daarna naar de dokter te gaan. Dit liep anders dan gedacht. De dokter in Doleraine stuurde Martin met een ambulance door naar het ziekenhuis in Launceston met de mededeling dat hij misschien een operatie zou moeten ondergaan! Door de verzekering en omdat ik geen internationaal rijbewijs op zak heb kon ik de auto niet naar Launceston rijden. Ik moest dus mee met de ambulance om in het ziekenhuis af te wachten hoe lang het zou duren voordat Martin weer op de been was. Gelukkig bleek alles mee te vallen en na een antibiotica kuur werd Martin ontslagen. We hebben nog wat rondgestruind in Launceston nu we er toch waren en de receptioniste bij de eerste hulp heeft ons een lift gegeven terug naar Doleraine. Doodmoe hebben we uiteindelijk daar onze tent nog opgezet.

Op donderdag moesten we opnieuw plannen. We hadden een dag aan tijd verloren door het bezoek aan het ziekenhuis. Toen zijn we ook nog perongeluk naar Georgetown en langs de wijnregio gereden in plaats van richting de oostkust. Met een shortcut hadden we uiteindelijk toch nog tijd om een wandeling te maken in Freycinet national park. Prachtige foto's kunnen maken van de wineglass bay en coles bay. De weg naar Eaglehawk Neck was ontzettend mooi en tegen zonsondergang kwamen we bij ons hostel aan. Het werd gerund door het dive centre, zodat we twee kamers met elk 6 bedden hadden. Een van de gasten was in opleiding voor gids in Port Arthur en hij kon me alvast wat informatie geven, zoals waar het enige drinkfonteintje te vinden was.

Vrijdag heb ik vrijwel de hele dag doorgebracht in Port Arthur. Martin wilde liever nog wat wandelingen maken en dus zijn we ieder onze eigen gang gegaan. Het was indrukwekkend hoe verlaten de eens zo volle en drukke gevangenis overkwam. Port Arthur was de gevangenis voor de overgescheepte gevangen vanuit Engeland die een tweede overtreding begingen. Verder had het de eerste jongeren gevangenis op een eiland, port pour, dat aan de andere kant van de haven lag. Ontsnappen was vrijwel ongemogelijk aangezien de natuur in het achterland het onmogelijk maakte om er te overleven zonder voldoende voorraad en de enige andere mogelijkheid was via de havenopening. Aangezien de havenopening direct uitmonde op de oceaan en er tussen de havenopening en Antartica geen land te vinden is was er maar een ontsnappingspoging relatief succesvol. Ook werd in Port Arthur geexperimenteerd met psychologische intimidatie om de gevangenen terug te brengen op het goede pad. Dit gebeurde in een private prison. Geluid maken of elke andere vorm van contact was verboden. De bewakers liepen zelfs met dempers onder hun schoenen en tijdens de kerkmis zat elke gevangene in een eigen hokje in afwachting van de mis.

De volgende morgen was het al weer tijd voor ons om de auto terug te brengen naar Hobart en voor mij om het vliegtuig te pakken naar Melbourne. Het hostel in Melbourne was waarschijnlijk het tweede slechtste hostel waar ik in heb gezeten. Er liepen kakkerlakken door de keuken, de meeste bedden zaten vol bedbugs, er was weinig tot geen ventilatie of airco en er waren maar twee pannen met een hendel. Toch heb ik er een geweldige tijd gehad. Ben de eerste avond gelijk met Pia en Paola naar de Docklands gelopen om daar de zonsondergang te bekijken en Pia heeft me op een goede wifispot gewezen, zodat ik na een week zonder internet weer even kon chatten met jullie in Nederland.

Op zondag was het Australian day, de nationale feestdag. In het park waren allerlei activiteiten, zoals een tentoonstelling van oude auto's, een vliegshow, poffertjeskraampjes, restaurantjes, speeltenten voor kinderen, etc. Op het Federation sq was er ook een hoop gezelligheid in afwachting voor de finale van de australian open die avond. Verder waren er zoals altijd de straatartiesten langs de rivier aan de southbank en 's avonds waren er verschillende plekken in de stad waar je een vuurwerkshow kon aanschouwen. Pia, Paola en ik besloten om naar St Kilda beach te gaan en we hebben daar de zonsondergang afgewacht en konden zo mooi al het vuurwerk boven de stad zien. We zijn nog even een barretje ingegaan en daar kregen we elk een australische vlag mee, voordat we met de tram terugreisden naar ons hostel.

Maandag besloot ik een rustig dagje te houden na alle drukte in Tasmania en de eerste twee dagen in Melbourne. Pia en ik hebben lekker rondgehangen in de bibliotheek, geluisterd naar de spontane optredens op de piano en gelijk even onze e-mail gechecked. Hier kwam ik Kati weer tegen, de Duitse met wie ik naar de snowy mountains ben geweest. Hartstikke gezellig om even bij te kletsen.
De volgende dag hebben Pia en ik boodschappen gedaan op de Queen Victoria Market, samen gekookt, de was gedaan (best lastig als de wasmachine halverwege stopt en je je kleren moet uitknijpen boven een bak) en omdat het 40 graden was zijn we gaan zwemmen in St Kilda. Na drie keer diep ademhalen zijn we van de pier gesprongen en na zonsondergang hebben we de penguins aan het einde van de pier opgezocht. Wat zijn die schattig!
Woensdag kwam ik Sietske, de Nederlandse uit Sydney en de blue mountains weer tegen en ze vertelde me dat ze in Tasmania een Duits meisje had ontmoet en dat ze met haar en een haar vriendin een reis aan het plannen was langs de great ocean road. 's Avonds belde ze me op met de vraag of we ik zin had om met hun mee te gaan naar een bar. Bleek dat ze met Kati en haar vriendin naar de great ocean road ging! De backpackerswereld is dus lang zo groot niet.

En toen mocht ik naar de great ocean road! Op weg naar de great ocean road ook nog langs de vegemite fabriek gereden en het rook er zelfs ranzig! Heb genoten van alle prachtige uitzichten, het mooie weer, de droge humor van de gids en van de lekkere lunch. Heb geweldige foto's kunnen maken van cape otway lighthouse, 12 apostles en wilde koala's.
Op vrijdag was het tijd om al wat te gaan regelen voor Nieuw Zeeland. 's Avonds nog een gezellige avond gehad met Pia en Sissy in een pub, nadat de karaoke bar gesloten was. We besloten daar te blijven en het chinese nieuw jaar in chinatown over te slaan. Zaterdag de laatste voorbereidingen getroffen en 's avonds het chinese nieuwjaar gevierd op de southbank. Heb 's nachts in Sissy's bed nog twee uurtjes slaap gehad en toen was het op naar het vliegveld voor mijn vlucht naar Christchurch, Nieuw Zeeland. Ik ga Australie missen!

Hele dikke knuffel!