Week 3: varkens, roast dinner en ruïnes

Hey allemaal, 

Al weer de derde week van mijn tijd in Peru. De tijd vliegt, mijn spaans gaat vooruit, de kindjes op school beginnen het naar hun zin te krijgen in de jardin en het weer wordt steeds zonniger :).

Typisch Peru:
Na het drukke weekend had ik op maandagmorgen bepaald geen zin om op te staan. Een paar minuten nadat mijn alarm afging, hoorde ik opnieuw een gebieb uit mijn telefoon komen. Het was een berichtje van Yessika, met de mededeling dat de transportstaking in Cusco sterker was dan verwacht en dat het niet mogelijk was voor ons om bij de jardin te komen. Ik moet zeggen dat een rustig dagje behoorlijk welkom was :). 

Jardin:
Deze week stond volop in het teken van pieken en dalen. De week op school begon goed met de animalfacepainting van de kinderen op dinsdag. Na 1.5 uur druk schminken van Daisy en mij liepen de kinderen als tijgers, katten, zebra's, slangen en konijnen rond. Mercedes vergat totaal om les te geven, zo druk was ze met het maken van foto's. :). Op woensdag hebben we vooral aandacht besteed aan de regels en omgangsnormen op school, waarna we 'estrella del dia' (=ster van de dag) hebben geïntroduceerd voor de kinderen die zich uitzonderlijk goed gedragen. Ik moet zeggen dat het helpt, want de kinderen willen dolgraag de prijs hebben :). Toen was het tijd voor pastapainting op donderdag. Wie kent dat niet van de basisschool? In ieder geval, Daisy en ik hadden alles klaargezet in de pauze en ik was net bij aan het buurten met mijn leraar, toen we ineens Daisy om hulp hoorden roepen. Ze was gevallen en had daarbij haar enkel lelijk bezeerd. De leraren stonden er als schapen bij, maar uiteindelijk hebben we toch wat koude lappen tegen haar enkel geduwd en zijn we op tijd naar huis gegaan. Op vrijdag morgen kwamen we Mercedes tegen in de busterminal. Ze vertelde ons dat de leraren naar Cusco gingen voor het inkopen van materialen en dat Daisy en ik alleen op school waren met de kok, Conche, ter ondersteuning.  Vervolgens kwam Yessika niet opdagen om ons uit de brand te helpen, waardoor we 4 uur lang de kindjes voor onszelf hadden.   De verantwoordelijkheid lag dus ook bij ons en ik moet zeggen dat dat toch wel even slikken was voor me. Ik had juist het care project gekozen in plaats van teaching, omdat ik  niet de verantwoordelijkheid voor een hele groep kinderen, die ik niet altijd begrijp, wilde dragen. Bovendien kon Daisy nog amper lopen. Yessika beloofde ons om met de leraren te gaan praten. 

Transport:
Op dinsdag had ik de workshop in Urubamba. Daisy kon niet mee, want die had spaanse les. Op weg naar de terminal, sprak een peruviaanse man me aan. Hij vroeg de standaard vragen over waar ik vandaan kwam. Vervolgens wilde hij graag mijn telefoonnummer en/of facebook hebben om met mij zijn Engels te oefenen. De man zou best oprecht kunnen zijn geweest, maar mijn nekharen gaan meteen overeind staan als mensen die ik net ken me om zulke gegevens vragen. Gelukkig had ik afgesproken met Hendrik, een andere vrijwilliger, om samen naar Urubamba te gaan, dus ik had een goede smoes om snel door te lopen. In de bus vertelde ik net van de rare ontmoeting,  toen we een dood schaap in de rivier voorbij zagen drijven. Jak!   Op woensdag hadden we een volle stinkende bus terug van Huayocari naar Calca. Bij elke hobbel hoorden we een vreemd geknor. Al snel hadden Daisy en ik een verdachte zak op de grond gelocaliseerd. Bleek dat de mevrouw een levend varken , stinkend en wel aan het vervoeren was. Bij het uitstappen werd de zak hardhandig uit de bus gegooid, wat natuurlijk opnieuw een hoop boos geknor opleverde. 

Familie:
Daisy's en mijn spaans werd steeds beter. De gesprekken aan tafel gingen steeds meer over politiek, toeristische trekpleisters in Peru en cultuurverschillen.  Op donderdag besloten Daisy en ik om een typisch Engels gerecht klaar te maken: roast dinner. Na wat vlieg en kunstwerk, met maar 2 pitten en een bevroren kip, kinden we eindelijk weer een keer aanvallen op westers voedsel :).

Weekend:
Op vrijdagavond begon ons tweede weekend van baleto turístico.  We hebben een vrolijke uitvoering van traditionele dansen in bijpassende kledij bijgewoond in centro Qosqo nativo. Zaterdag zijn we naar Tambomachay (watertempel), pukapukara (prachtig uitzicht over de vallei), Qenqo en Saqsayhuaman ( wat enorm klinkt als 'sexy woman') geweest voor de lunch. Sacsayhuaman was in de tijd van de inca's het wetenschappelijke instituut voor het uitwisselen van kennis tussen de verschillende groepen onder de inca bevolking. Cusco belichaamd het lijf van de poema en Sacsayhuaman is gebouwd in het hoofd. Jammer genoeg hebben de spaanjaarden het complex afgebroken en de stenen gebruikt voor de bouw van de kathedraal aan plaza de armes. Na een erg lekkere grote hamburger van Papacho's was het museum tijd. Museo de arte popular, museo municipal de arte contemporáneo.  'S avonds  hebben Daisy en ik het protest op plaza de armes gevolgd vanaf het balkon van de norton pub, hebben we de bekenden in museo del pisco opgezocht, moesten we de zoektocht naar het rockconcert opgegeven en tot slot zijn we nog even mama africa ingegaan. 
Zondag heeft Layla ons meegenomen naar Tipon, de poort naar het zuiden en Pikillacta. Tipon was een deel van de landbouw samenleving met de prachtige terrassen en irrigatiesystemen. Pikillacta ( stad van de vliegen) stamt uit de pre-incatijd. De inca's hebben het stadje leeg aangetroffen. Tot op de dag van vandaag weten wetenschappers niet of het volk is vertrokken,  of dat vliegen een ziekte hebben verspreid dat het volk heeft doen uitsterven. Daarna was het tijd voor ons laatste museum, museo historio regional, met voor mij als verassing: mummies. 

Hele lieve groetjes maar weer!